“Britten houden van fantasietjes in de gevels van hun huizen”
Toen de export naar het Verenigd Koninkrijk nog in haar kinderschoenen stond, vertrokken er jaarlijks 100.000 bakstenen van Nelissen Steenfabrieken naar Groot-Brittannië. Nu zijn er dat ruim 20 miljoen. Alsmaar meer Britten vallen voor stenen van Nelissen. Vroeger kozen Engelsen, Schotten en Ieren steevast voor (donker) rode stenen. Maar de jongste generatie architecten kiest andere kleuren of zelfs een kleurenmix. De twee grote Nelissen-importeurs, Crest en Traditional Brick & Stone (TBS) – maakten die evolutie aan den lijve mee. Ervaren rotten Arnold van Huet en Guido Gevers delen graag de ins en outs van de export over het Kanaal.
Arnold van Huet begon goed 40 jaar geleden bij Crest: “Vandaag is Crest één van de grootste invoerders en verdelers van bakstenen in Groot-Brittannië. Maar in de begindagen was ik de enige die bakstenen van het Europese vasteland op de Britse markt bracht. Aan de overkant van de plas waren ze verknocht aan strengpers-stenen. Het was dus behoorlijk knokken om tot de favorieten van de Britten te behoren, maar de stenen veroverden hun plek op de markt. De verklaring van het succes? De Nelissen-stenen hebben een zachter karakter met natuurlijke nuanceringen. Ze bestaan in verschillende kleuren en zijn smaakvoller.”
Traditioneel en modern
De stenen van Nelissen vielen niet alleen in de smaak, ze vielen ook in de prijzen: voor een project in Norfolk won Nelissen ‘The Sterling Award’, herinnert Arnold van Huet zich: “Dat was dankzij onze gold smith, een brik met gele en grijze tinten. De T16 van Nelissen liet ook meteen van zich spreken over het kanaal. Zeker de donkerrode neo barok past naadloos bij de cottage-bouwstijl op het platteland, gekenmerkt door kleine kamers en lage plafonds onder daken van riet of pannen. De lichtere varianten lenen zich dan weer voor een strakke en moderne bouwstijl.”
Bovendien kreeg Arnold makkelijk een voet tussen de deur: “Britten houden van fantasietjes in de gevels van hun huizen. Als je afgeronde stenen of speciale hoekstenen kan leveren, heb je een streepje voor. Dat is de springplank naar de bestelling van grote partijen ‘gewone’ stenen.”
“ De geel-grijze brik Gold Smith won de prestigieuze ‘Sterling Award’ ”
Concurrentieloos samenwerken
Het succes inspireerde twee jonge Britten tot een bezoek aan de steenbakkerij in Kesselt. Via Traditional Brick & Stone (TBS) wilden zij – net zoals Arnold van Huet – de Nelissen-stenen in de UK verdelen. Guido Gevers (toenmalig zaakvoerder van Nelissen Steenfabrieken) moest de kerk in het midden houden: “We kenden Arnold al jaren en hij had veel contacten in de bouwwereld. Anderzijds blaakten de jonge snaken van TBS van ambitie en geloofden ze rotsvast in het product. Dat had mede te maken met de economische situatie indertijd: over het kanaal waren brikken schaars, door faillissementen en een verouderde industrie. Terwijl wij juist miljoenen euro’s spendeerden aan nieuwe ovens en machines … Uiteindelijk besloten we de Britse markt op te delen, zodat TBS en Crest niet in elkaars vaarwater kwamen. Met succes. Want intussen verdeelt TBS miljoenen bakstenen via Engelse bouwhandelaars.”
In topconditie het Kanaal over
België en Groot-Brittannië zijn van elkaar gescheiden door 35 kilometer zee. “Het transport verloopt daarom per vrachtwagen en per schip”, weet van Huet. “Daarom verpakken we de stenen met een dubbele folie, waardoor ze onderling minder schuren tijdens de rit op de ‘flat container’. Zo’n container ziet eruit als een laadplatform zonder wielen. Dat is de meest efficiënte transportoptie om de stenen in topconditie af te leveren.”
Wie internationaal onderneemt, botst soms ook op grenzen. Letterlijk en figuurlijk. “De afgelopen 40 jaar heb ik al verschillende visies meegemaakt”, vertelt van Huet. “Eerst waren de Britse havens genationaliseerd, waarbij de vakbonden enorm sterk stonden. De bureaucratie maakte het in die dagen behoorlijk ingewikkeld om bakstenen Engeland binnen te brengen. Margaret Thatcher draaide die situatie helemaal om: de Iron Lady privatiseerde de havens en vereenvoudigde de import aanzienlijk. Door de Brexit is de slinger weer naar de andere kant doorgeslagen. Vandaag is er opnieuw meer papierwerk nodig. Maar dankzij onze voorbereiding op kantoor verliezen we gelukkig niet al te veel tijd bij de douanecontroles.”
